کاشف کوچک!
محمد حسینم! عسل مامان! دستها دم دستتر بودند بنابر این کشف اونها زودتر اتفاق افتاد. حالا چند روزه که داری پاهاتو کشف میکنی. اونها رو میاری بالا؛ میگیریشون و چندین دقیقه بهشون زل میزنی. چه لذتی داره همراه لحظه لحظهی تو بودن! پی نوشت: یادم نمیاد آخرین باری که با شگفتی به دست و پام نگاه کردم کی بود. آیات انفسی بیشتر مغفول میمونن و راحتتر فراموش میشن. یکی از خوبیهای بزرگ بچهداری اینه که خودت و دنیا رو دوباره، از نو، نگاه میکنی. ...
نویسنده :
مامان پسرها
13:48